Zasada ósma omawia zagadnienia związane z budowaniem sieci kontaktów oraz dialogiem na temat kwestii klimatycznych. Wdrożenie skutecznych mechanizmów zarządzania ryzykiem i szansami związanymi z klimatem wymaga szerokiego spojrzenia i wyjścia poza struktury wewnętrzne organizacji. Pozwala to na wzajemne wsparcie i bieżącą dyskusję nad zagadnieniami, które dla kwestii klimatycznych są kluczowe.
Wymiana poglądów powinna dotyczyć zarówno wymiaru wewnętrznego, jak i zewnętrznego. Regularna wymiana poglądów z partnerami branżowymi, decydentami, inwestorami oraz innymi interesariuszami umożliwia dzielenie się bieżącymi metodami, monitowanie zmian związanych z ryzykiem czy regulacjami.
Współpraca z grupami branżowymi umożliwia przepływ informacji oraz przejrzyste zaangażowanie w politykę klimatyczną. Grupą, której należy poświęcić uwagę, są również inwestorzy. Współpraca z inwestorami ma na celu zrozumienie ich obaw i priorytetów. W rezultacie, znajomość potrzeb i oczekiwań inwestorów przyczyniać się ma do postępów w skutecznym zarządzaniu kwestiami klimatycznymi.
Ważna dla budowania relacji i prowadzenia dialogu jest spójność komunikatów, jakie płyną ze strony przedsiębiorstwa do szerokiego grona odbiorców zewnętrznych.
Planując działania wpisujące się w zasadę 8. warto odpowiedzieć na poniższe pytania:
- W jaki sposób przedsiębiorstwo zapewnia warunki do prowadzenia dialogu oraz dzielenia się poglądami na tematy związane z klimatem wśród partnerów z branży, inwestorów, organów regulacyjnych i innych interesariuszy?
- W jaki sposób organy nadzorcze i zarządcze uzupełniają i rozwijają swoją wiedzę w zakresie dobrych praktyk zarządzania związanych z klimatem?
- Czy przedsiębiorstwo organizuje dialog z interesariuszami na ten temat oraz zachęca do udziału w nim i działa na rzecz włączenia wszystkich ważnych dla procesu interesariuszy (klientów, organów regulacyjnych, organizacji pozarządowych, środowisk akademickich itp.)
- Czy organy nadzorcze i zarządcze są regularnie informowane o zaangażowaniu spółki w branży i w sferze publicznej, czy zatwierdzają te działania oraz nadzorują ich konsekwentne prowadzenie?
- W jaki sposób zapewnia się, aby ryzyko i szanse związane z klimatem były odpowiednio omawiane z inwestorami, jeżeli uwarunkowania prawne oraz zasady zarządzania pozwalają na taki dialog?
POZNAJ PEŁNĄ TREŚĆ DOKUMENTU:
Opisana zasada pochodzi z bazowego dokumentu powołanej przez Światowe Forum Ekonomiczne, Climate Governance Initiative pn. „Skuteczne zarządzanie w zakresie klimatu w organach nadzorczych i zarządczych spółek. Zasady przewodnie i pytania pomocnicze”. Publikacja ma na celu wskazanie kierunków działania i zasad, jakimi powinny kierować się rady nadzorcze i zarządy w odpowiedzi na zmiany klimatu.
Zawarte w materiale zasady i wskazówki opierają się na istniejących ramach ładu korporacyjnego, takich jak: Globalne Zasady Ładu Korporacyjnego Międzynarodowej Sieci Ładu Korporacyjnego (ICGN), a także na innych wytycznych dotyczących ryzyka związanego z klimatem i odporności na jego zmiany jak zalecenia Grupy Zadaniowej Rady Stabilności Finansowej ds. Ujawniania Informacji Finansowych Związanych z Klimatem (TCFD). Publikacja powstała we współpracy z wykonawczymi i niewykonawczymi dyrektorami spółek oraz innymi osobami odpowiedzialnymi za zarządzanie, w tym: prezesami oraz członkami kierownictwa ds. finansów i ryzyka.
źródło: opracowanie własne na podstawie „Skuteczne zarządzanie w zakresie klimatu w radach nadzorczych spółek. Zasady przewodnie i pytania pomocnicze”
